Bohaterowie Wiki
Advertisement
Uwaga!
Ten bohater jest Niekonsekwentnie Godny Podziwu. Oznacza to, że ten bohater jest pozytywną postacią, która dokonała szlachetnych czynów i spełnia Heroiczne Standardy historii, w której się znajduje, jednak jej postępowanie jest zbyt niekonsekwentne, aby kwalifikować się jako Czyste Dobro lub Prawie Czyste Dobro. Taka postać musi dokonać się co najmniej jednej naprawdę poważnej i wyróżniającej ją bohaterskiej rzeczy w danej historii, ale jednocześnie musi mieć co najmniej kilka mniej moralnych cech, aby się zaliczać do tego miana.
97527 warning 512x512
Uwaga!
Ten artykuł zawiera treści dotyczące dorosłych tematów lub sytuacji i może być nieodpowiedni dla młodszych użytkowników. Jeśli masz 18 lat lub więcej albo mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz swobodnie przeglądać tę stronę.

Wszyscy byli martwi. Ostatni strzał był wykrzyknikiem dla wszystkiego, co doprowadziło do tego momentu. Puściłem palec ze spustu... a potem było po wszystkim.

—Otwierająca fraza Maxa Payne'a


Max Payne (ur. 30 listopada 1965) jest tytułowym głównym bohaterem serii Max Payne. Jest byłym detektywem NYPD, a później agentem DEA, który pragnie zemsty na tych, którzy go skrzywdzili.

W grach głosu użyczył mu zmarły James McCaffrey w wersji angielskiej i Radosław Pazura w wersji polskiej. W ekranizacji live action z kolei, w jego rolę wcielił się Mark Wahlberg.

Charakterystyka[]

Wygląd[]

W latach 90. nosi skórzaną kurtkę (podobną do tej, którą nosi w pozostałych odsłonach serii), białą koszulę z krawatem, parę dżinsów i czarne buty.

W 2001 roku Max działa pod przykrywką i dlatego spędza całą grę w typowych strojach ulicznych: czarnej skórzanej kurtce, pomarańczowej rozpinanej koszuli w panterkę, białej koszulce z naszyjnikiem, czarnych spodniach i czarnych butach. Ma 6 stóp (183 cm) wzrostu.

W 2003 roku Max wrócił do służby, więc jest ubrany w stosunkowo elegancki garnitur biurowy, ale wciąż ma swoją charakterystyczną skórzaną kurtkę z krawatem, dopóki nie zgubił jej w szpitalu.

W 2012 roku Payne'a można zobaczyć w wielu różnych strojach. Będąc jeszcze w Nowym Jorku, Max nosi swoją tradycyjną skórzaną kurtkę, białą koszulę z kołnierzykiem i krawatem, parę szarych dżinsów i stylowe czarne buty. Później Max jest widziany w zwykłym szarym garniturze, podczas gdy kiedy indziej ma na sobie niebieską kamizelkę kuloodporną pod ubraniem. Przez większość czasu ma brodę, a później jest widziany z łysą głową, ubrany w biały podkoszulek z kaburą na broń ręczną, jasnobrązowe bojówki i brązowe buty. Można go również zobaczyć w kolorowej koszuli Aloha w fawelach São Paulo.

Max zawsze utrzymywał dobrą formę przynajmniej do 2003 roku. Ma atletyczną budowę, która dobrze pasuje do jego ubrania. Przez depresję, nadużywanie alkoholu i starzenie się ma lekką nadwagę w latach 2005-2012.

Osobowość[]

Mierząc się z przeciwnościami nie do pokonania, Max Payne stawia czoła każdej sytuacji z żargonem w stylu Johna McClane'a i niezwykle czarnym poczuciem humoru, które łączy się z jego postawą, że nie ma nic do stracenia.

Max ma zwyczaj poetyckiego opisywania swoich działań. Nie wierzy, że jego czyny są heroiczne i uważa, że powinien zostać ukarany za to co zrobił. Pesymistyczne spojrzenie Maxa na życie i jego niezdolność do czucia radości są bardzo widoczne, jak zwracił uwagę Max Vladimir Lem w 2003 roku.

Max, wraz ze swoim czarnym humorem, jest również bardzo chorobliwy. Na przykład w rozdziale 2 drugiej odsłony sarkastycznie opisuje Vladimira Lema jako „dżentelmena”, który uspokaja swoją „dziewczynę” po odkryciu nagranej wiadomości telefonicznej od Vlada do jego sekretnej kochanki. Ma tendencję do żartowania nawet w obliczu niebezpieczeństwa. Jednym z przykładów jest rozmowa Frankiego „Nietoperza” Niagary, gdy jest przywiązany do krzesła lub gdy jest przygwożdżony przez Czyścicieli, oczekując, że Mona zapewni ogień osłonowy. Humor Maxa powraca w Max Payne 3 w formie dość gorzkiego dowcipu, ale wciąż zabawnego.

Max Payne ściga swoich wrogów z głęboką wytrwałością, niektórzy twierdzą nawet, że fanatycznie. Bez względu na to, jak bardzo jest ranny lub jak mocno złamie prawo, kiedy skupia swój wzrok na swoim celu, nie chce go puścić. Jeśli oznacza to zabicie wszystkich wrogów, którzy staną mu na drodze, wskoczenie na jadący pociąg lub unikanie niszczycielskich ładunków wybuchowych, Payne nie waha się tego wszystkiego przezwyciężyć.

Jednak po wydarzeniach z 2001 roku wydawało się, że Max zaczął doświadczać bardziej wyraźnego stopnia PTSD (zespołu stresu pourazowego) i depresji, które utrzymywały się przez 3 lata po zabójstwie jego rodziny. Czarny i suchy humor w jego monologach został mocno zredukowany podczas wydarzeń z 2003 roku. W jego mieszkaniu panował niezły bałagan. Było też nagranie głosowe z telefonu w mieszkaniu Maxa, które zostało nagrane przez sprzątaczki, które pokazuje, jak Max dzwoni na telefoniczną linię seksu, aby porozmawiać o pustce, którą odczuwał pomimo ujawnienia prawdy i zabicia każdego głównego personelu zaangażowanego w sprawę Valkyr.

Prawdopodobnie wynika to z faktu, że Max nie miał już prawdziwego celu w życiu, ponieważ dokonał już swojej zemsty. Kiedy był pod przykrywką w DEA, musiał zachowywać dobry wygląd i obsesyjną motywację. Alex Balder był także drogim przyjacielem i opiekunem DEA, który utrzymywał Maxa „względnie przy zdrowych zmysłach” przez 3 lata i został zamordowany na jego oczach w 2001 roku, nie będąc już w stanie go wspierać.

W 2012 roku Max przechodzi na emeryturę z NYPD i jest w całkowitej depresji, uciekając się do nadużywania alkoholu i środków przeciwbólowych. Zabójstwo Valerie Winterson i śmierć Mony Sax dodały u niego kolejne pokłady poczucia winy i smutku. Niezależnie od motywacji, którą trzyma się Max w trzeciej grze, jest pogrążony w desperacji i chęci przetrwania. Mimo to czasami wydaje się wykazywać pewne poczucie honoru, nawet przy swoim mrocznym i melancholijnym postrzeganiu otaczającego go świata.

Ciekawostki[]

  • Podobnie jak Alan Wake, jego imię to gra słów, ponieważ jest to „Maximum Payne”, coś, co sprowadza na swoich wrogów.
Advertisement