Nie podano opisu zmian Znacznik: VisualEditor |
Nie podano opisu zmian Znacznik: VisualEditor |
||
| Linia 167: | Linia 167: | ||
[[Kategoria:Wszechmocni]] |
[[Kategoria:Wszechmocni]] |
||
[[Kategoria:Wybrańcy]] |
[[Kategoria:Wybrańcy]] |
||
| + | [[Kategoria:Małżonkowie]] |
||
Wersja z 18:54, 27 cze 2020
 |
Uwaga! Ten artykuł zawiera treści dotyczące dorosłych tematów lub sytuacji i może być nieodpowiedni dla młodszych użytkowników. Jeśli masz 18 lat lub więcej albo mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz swobodnie przeglądać tę stronę.
|
Atreus: To jego zobaczyłeś w Hel... Tak wygląda bycie bogiem? Tak się to zawsze kończy? Synowie zabijają matki... i ojców?
Kratos: Nie. Każdy bóg sam wybiera swoją ścieżkę... Nieważne co czynili inni. Moja przeszłość to nie twoje brzemię. Będziemy lepsi.
—Kratos, ostatecznie zdradzający Atreusowi swoją straszliwą przeszłość
Kratos, znany też jako Duch Sparty i Fárbauti (przez Jötunów), jest spartańskim wojownikiem, który stał się pogromcą Bogów oraz głównym bohaterem i antybohaterem gier z serii God of War. Chociaż ostatecznie staje się bardziej nikczemną postacią, gdy pochłania go pragnienie zemsty i doprowadza do zniszczenia świata, początkowo Kratos jest bardziej szarą postacią i antybohaterem, który walczy ze skorumpowanymi bogami i ich siłami, ale w bardzo brutalny i bezwzględny sposób. W czwartej odsłonie serii Kratos dostrzega błędy, jakie popełnił i staje się znacznie mądrzejszym antybohaterem, który teraz wychowuje swojego syna Atreusa i chce mieć pewność, że stanie się lepszym bogiem niż on sam lub skorumpowani bogowie, którzy go skrzywdzili. Teraz również atakuje tylko i wyłącznie w samoobronie.
Osobowość
Kratos jest niszczycielski, zaciekły i brutalny, koncentrując się głównie na własnych celach i zamieniając poczucie winy w gniew. Za każdym razem, gdy zostanie skrzywdzony, ma obsesję na punkcie zemsty i zniszczy kogokolwiek lub cokolwiek, aby ową zemstę uzyskać. Początkowo Kratos chciał zemścić się na Aresie, który zmusił go do zabicia swojej rodziny, następnie na Zeusie za próbę zabicia go, a na koniec jego wendeta obejmuje wszystkich bogów. Zwykle obwinia innych za swoje czyny, takich jak Ares lub Zeus, aż do samego końca, kiedy Kratos zaakceptował konsekwencje tego, co zrobił i zabił się Klingą Olimpu. Rozważał nawet zabicie się w niektórych momentach z powodu niemożności radzenia sobie z ciągłymi wspomnieniami swych zbrodni. Ale pomimo wszystkich swoich wad Kratos naprawdę kochał swoją rodzinę i jedyny raz, kiedy się cieszył, to gdy znów widział Calliope. Troszczył się także o Deimosa i swoją matkę, Callisto, żałując, że zabił Atenę i zajął się Pandorą, jakby była jego córką.
—Kratos próbujący przekonać Baldura do odstąpienia
Po zniszczeniu Olimpu, ponownym małżeństwie i spłodzeniu innego dziecka, Atreusa, na dalekiej północy, Kratos staje się bardziej stoicką postacią, wybuchając gniewem tylko, gdy jest antagonizowany lub zagrożony. Chociaż czasami ma skłonność do wybuchów podczas dyscyplinowania syna, prawie zawsze udaje mu się odzyskać kontrolę nad sobą przed wyrządzeniem jakichkolwiek szkód. Przyjmuje również pełną odpowiedzialność za swoje czyny w Grecji, często okazując skrajny smutek i żal, a czasami nawet popadając w depresję, gdy skonfrontowany ze swoim przeszłym zachowaniem, boi się, że zostanie nazwany „Duchem Sparty”, ze złością mówiąc Mimirowi, żeby go tak nie nazywał. Jest również bardziej wrażliwy na uczucia innych, ponieważ surowo upomina Atreusa, gdy ten pyta Sindriego o przyczynę niebieskiej skóry u Broka, podczas gdy on sam tego nie robi. W wyniku swojej drastycznej dojrzałości Kratos wstydzi się swojej przeszłości i woli ukrywać ją przed swoim synem. Jednak w końcu zdaje sobie sprawę, że będąc otwartym wobec Atreusa ze swoimi błędami pozwoli synowi uczyć się na nich i nie pójdzie mroczną ścieżką, którą on sam kiedyś kroczył.
Po zjednoczeniu z Faye Kratos dołożył wszelkich starań, aby ukryć swoją przeszłość jako bóg, zwłaszcza przed Atreusem. Wierząc, że boskość jego syna była przekleństwem, Kratos ukrył prawdę w nadziei, że Atreus będzie żył normalnie, chociaż jego tajemnica stała się przyczyną kilkukrotnie powracającej choroby jego syna.
Na nieszczęście dla Kratosa, Atreus, pomimo swojej współczującej natury, odziedziczył impulsywność i skłonność ojca do wściekłości. Jest zaniepokojony wybuchami Atreusa i szybko go za to upomina, obawiając się, że stanie się tym samym potworem, co Zeus w Grecji. Pokazano, że kocha Atreusa tak, jak kochał Calliope, Lysandrę i najprawdopodobniej Faye, mówiąc synowi, że wspólnie zakończą podróż. Relacje Kratosa z Faye nie są dobrze znane, ale widać, że mieli bardzo bliski i kochający związek, ponieważ Kratos otwarcie przyznaje, że Faye była lepsza od bogów i zastanawiał się, czy dałby radę wychować syna bez niej. Szanował także życzenie Faye, by nie zabierać na polowanie Atreusa, w wyniku czego Kratos znikał przez większość czasu, szukając rodziny.
Jednak jego nieufność do boskich istot pozostaje nienaruszona, decydując się na unikanie kontaktów z Nordyckimi Bogami, kiedy tylko jest to możliwe, nawet kiedy próbują się zaprzyjaźnić i pomóc mu (jak Freja). Pokazano również, że wciąż żywi urazę do bogów Olimpu, natychmiast mówiąc duchowi Ateny, aby wyszła z jego głowy, gdy tylko się przed nim pojawiła. On również zapewnia ją, że chociaż wciąż jest potworem, nie jest już jej potworem. Mimo to okazuje się, że Kratos stał się bardziej rozsądny w kontaktach z bogami nordyckimi, ponieważ był w stanie zaufać Freji i być jej wdzięcznym po tym, jak uratowała mu syna, pomimo całej jego poprzedniej nieufności. Nawet po tym, jak dowiedział się, że Freja rzuciła na Mimira klątwę, aby uniemożliwić im poznanie słabości Baldura, Kratos dbał wystarczająco mocno, aby z nią nie walczyć, a później uratował jej życie, zabijając Baldura, gdy ten próbował zadusić ją na śmierć. Nie skrzywdził jej, kiedy przysięgła mu zemstę, prawdopodobnie dlatego, że rozumie ból, który odczuwa, czując to samo po zabiciu rodziny i wierzy, że czas ostatecznie sprawi, że mu wybaczy. Z biegiem czasu rozwinął też silną przyjaźń z Mimirem, coraz bardziej słuchając jego rad, a czasem nawet go pocieszając.
Kratos zaczął zabijać tylko w samoobronie i nie widzi sensu w zabijaniu osłabionego wroga, i okazuje się, że jest o wiele bardziej uprzejmy wobec tych, którzy się z nim sprzymierzają. Próbuje nawet być głosem rozsądku, kiedy Atreus dowiaduje się, że jest bogiem i staje się przez to zbyt pewny siebie. Chociaż uważa Broka i Sindriego za irytujących, Kratos nigdy nie jest nieuprzejmy ani nie ma złej natury, a nawet ufa, że będą pracować nad swoim rzemiosłem. Ponadto, chociaż przyznał, że nie podoba mu się to, gdy Sindri wspomina o swoim bracie, był jednak absolutnie niezadowolony i upomniał Atreusa, gdy chłodno powiedział Sindriemu, żeby się zamknął w tej sprawie, posuwając się nawet tak daleko, że wyglądał na wręcz przepraszającego wobec krasnoluda. Nie był też wyraźnie rozbawiony, kiedy Atreus zapytał Sindriego, dlaczego Brok ma niebieską skórę, podczas gdy on nie. Był jeszcze na tyle miłosierny, że gotów był oszczędzić osłabionego Modiego i był bardzo zszokowany i rozgniewany, gdy Atreus zabił go w odwecie za zniewagi wobec Faye. Kratos dawał również Baldurowi wiele szans na odsunięcie się na bok i walczył z nim tylko w sytuacji zagrożenia. Ostatecznie zaoferował Baldurowi szansę na ucieczkę, gdy został pokonany, a nawet próbował z nim argumentować, mówiąc, że zemsta nie jest właściwą ścieżką, ponieważ ludzie nie mogą wtedy znaleźć spokoju, opowiadając o swoich własnych doświadczeniach.
Z powodu zabicia Bogów Olimpu Kratos rozumie teraz, że zemsta nie przyniesie ani jemu ani innym spokoju, nawet próbując przekonać Baldura, by nie zabijał Freji, a następnie zabił go, gdy próbował to zrobić, aby zakończyć cykl dzieci mordujących swych rodziców. Kiedy Freja grozi Kratosowi i przysięga zemstę na nim, nie odwzajemnia się gniewem i po prostu odpowiada, że go nie zna, wykazując dojrzałość i samokontrolę. Kiedy Atreus oskarżył Kratosa o brak troski wobec Faye, był po prostu zirytowany i kazał Atreusowi przestać mówić.
Chociaż Kratos nie lubi się martwić, pomagając martwym duchom, głównie dlatego, że nie mają już żadnych „potrzeb, a tylko pragnienia”, pomaga ludziom, gdy jest taka potrzeba. Na prośbę Mimira o uratowanie Walkirii Kratos początkowo narzekał, ale był gotów się podporządkować, gdy Atreus przypomniał mu o losie Midgardu, który polegał na tym, że wykonali tę pracę, pokazując, że chociaż wolał unikać innych spraw, nadal troszczył się o swój nowy dom, prawdopodobnie ze względu na to, jak niegdyś zniszczył ziemie Grecji i dlatego najwyraźniej znalazł pomysł uratowania ziem nordyckich jako szansę na uratowanie świata zamiast niszczenia go. Zauważył również, że ponieważ Walkirie są bardzo silne, są przydatne do rozwoju umiejętności jego i Atreusa. Kiedy dotarli do Jotunheimu, Mimir chciał pozostać z tyłu, ponieważ to dotyczyło tylko i wyłącznie ich, ale Kratos początkowo sprzeciwił się, ponieważ nie chciał, aby jakikolwiek oddział Odyna znalazł Mimira.
Na początku swojej podróży z Atreusem Kratos trzymał przedramiona owinięte bandażami, aby ukryć blizny spowodowane ostrzami przykutymi do ramion, symbolizując pragnienie ukrycia swojej przeszłości przed synem. Pod koniec podróży, po tym, jak opowiedział swojemu synowi o swojej przeszłości, Kratos wyrzucił bandaże, twierdząc, że nie ma już nic do ukrycia.
Kratos rozwinął również poczucie humoru, na przykład gdy Mimir poprosił Atreusa, by go niósł w momencie gdy Kratos mierzył się ze śmiertelnymi pułapkami, Kratos odpowiedział, że nie chce, aby Mimir zatęsknił za tym (podniecenie związane z unikaniem pułapek) i uśmiechnął się lekko, gdy Mimir stwierdził, że Kratos dobrze się bawi. W pewnym momencie, gdy Mimir prosi Atreusa o wzięcie noża pochodzącego z jego ojczyzny, Kratos odpowiedział „tak, chłopcze... weź go. Być może przyda nam się na podróż nóż do masła.”, co spowodowało, że Mimir zaczął krytykować Kratosa i powiedział, że przez jego sarkastyczny humor nikt go nie lubi.
Po uwolnieniu Walkirii Kratos był w dobrym nastroju i wydaje się, że nie obchodzi go, co stało się z Walkiriami w przeszłości.
Ciekawostki
- Nazwa Kratos pochodzi od „Cratos”, co po grecku i w mitologii greckiej oznacza „siłę” lub „moc”. Cratos był bogiem uosabiającym moc. Był synem Pallasa i Styksa, który uwięził Prometeusza na rozkaz Hefajstosa wraz z Bią, jego siostrą.
- Kratos ma najwyżej 8 stóp wysokości, według God of War III.
- W miarę upływu czasu jego tatuaże stawały się coraz cieńsze, zmieniając nieznacznie wygląd.
- W retrospekcji do wydarzeń związanych z God of War w God of War III, projekt Kratosa jest taki, jak w III.
- Stig Asmussen, twórca serii God of War, ujawnił, że David Jaffe, który wyreżyserował serial, pierwotnie planował, aby Kratos zmierzył się z bogami mitologii nordyckiej i egipskiej po zabiciu Zeusa i greckich bogów i spotkał się ze swoimi odpowiednikami z obu tych mitologii w God of War III.
- W każdej grze z głównej serii God of War Kratos przynajmniej raz został dźgnięty w brzuch i spalony żywcem.
- Kratos występuje gościnnie w SoulCalibur: Broken Destiny, Everybody's Golf: World Tour, ModNation Racers, PlayStation All Stars Battle Royale, LittleBigPlanet, TheSecretOfNIMHLegends oraz w Mortal Kombat na PS3. Kratos pojawia się również jako parodia w grze Simpsons na billboardzie ze słowami „God of Wharf”, obok wersji Kratos w stylu Simpsonów jedzącego miskę zupy.
- David Jaffe chciał, aby Djimon Hounsou przedstawił Kratosa w planowanym filmie God of War, ale film został pozostawiony w developerskim chaosie i nie wiadomo, czy Hounsou jest w to zamieszany.
Linki zewnętrzne
- Kratos na Złoczyńcy Wiki.