Bohaterowie Wiki
Advertisement

Królik - bohater książek A. A. Milne'a oraz adaptacji stworzonych na ich podstawie. Pojawia się po raz pierwszy w rozdziale II w powieści Kubuś Puchatek autorstwa A. A Milne'a. Pojawia się również w rozdziałach VII, VIII, IX i X tej książki, a także w rozdziałach III, V, VI, VII, VIII, IX i X Chatki Puchatka.

Wygląd[]

Królik to królik o smukłym wyglądzie. Jego futro jest żółte (w Nowych przygodach Kubusia Puchatka jest ono zielono-seledynowe), a na brzuchu i brodzie białe. Jego nos jest różowy, a środki uszu jaśniejsze. Ma duże biało-czarne oczy, czarne, krzaczaste brwi i cienkie wąsiki. Na czubku głowy ma małą grzywkę z włosów. Czasem ma też na głowie widoczne zmarszczki. Jak na Królika przystało ma długie królicze uszy i biały króliczy ogon. W porównaniu do innych postaci, nie ma łap, lecz prawdziwe palce, jego stopy są długie i szerokie. W Kubusiowych opowieściach ma widoczne wystające zęby.

Królik tak naprawdę nie jest pluszakiem, lecz prawdziwym zwierzęciem, mimo to jest czasem przedstawiany jako pluszowa zabawka w pokoju Krzysia, a w odcinku Ile kosztuje ten Królik trafia do sklepu z zabawkami.

Cechy[]

W adaptacjach Disneya nieco zmieniono i rozwinięto jego charakter. Królik stał się bardzo obsesyjną i pedantyczną postacią o niskim temperamencie. Jest porządny i poukładany, lubi dobre maniery, ład, porządek, ciszę i spokój, nie lubi hałasu i bałaganu. Jest też apodyktyczny, wybredny i często się wymądrza. Zawsze postępuje według ustalonych reguł i zgodnie z planem. Narzuca innym własne zasady i nie cierpi, gdy przyjaciele ich nie przestrzegają, nie słuchają się go i nie robią tego co im każe. Wymyśla "genialne plany" i tworzy przeróżne wynalazki, które w większości wcale się nie sprawdzają. Może być też egoistyczny, arogancki, zazdrosny i samolubny.

Mimo tych wszystkich negatywnych cech, Królik jest świetnym organizatorem i ma duże zdolności przywódcze, jest rozgarnięty, rozsądny, konsekwentny, odpowiedzialny, lojalny i sprytny, często zachowuje zdrowy rozsądek i można na nim polegać. Jest trzecią osobą, po Krzysiu i Sowie, do której zwracają się przyjaciele, gdy mają jakiś problem. Królik w porównaniu do Sowy, ma wiedzę bardziej praktyczną. Niejednokrotnie przejmuje pałeczkę przywódcy, jest zawsze gotowy do podjęcia przydzielonego mu zadania i często dowodzi całą akcją. Dlatego jest bardzo lubianym i szanowanym przez wszystkich mieszkańcem lasu, przyjaciele cenią go za swoją wiedzę oraz chęć do dzielenia się i pomagania. Organizuje różne "spotkania protestacyjne" w swoim domu, aby przedyskutować z innymi ważne sprawy. Często denerwuje go, że jego przyjaciele przychodzą do niego bezinteresownie, aby coś pożyczyć, szczególnie Kubuś, któremu zdarza się przychodzić tylko po to, by pożyczyć miód, nawet osiem razy z rzędu, co też irytuje Królika. Czasami przyjaciele denerwują go do tego stopnia, że dosłownie wykopuje ich z domu i trzaska drzwiami, a także często ucieka i wyprowadza się z lasu, żeby potem wrócić. Królik jest jednak bardzo troskliwy i opiekuńczy, co widać gdy opiekuje się i wychowuje małą ptaszynę - Kessie, którą ratuje z zamieci śnieżnej i staje się dla niego jak rodzona córka.

Jego ulubionym zajęciem jest praca w ogrodzie, w którym spędza czas na uprawianiu warzyw i owoców, które lubi do tego stopnia, że zdarza mu się z nimi rozmawiać, a nawet nadawać im imiona. Niestety jest to "syzyfowa praca", gdyż jego ogród jest wciąż narażany na niebezpieczeństwa ze strony szkodników: wron i robalów, z którymi Królik toczy ciągły bój, Gofer też jest u niego niepożądanym gościem, gdyż czasem zdarza mu się kopać tunele na terenie ogródka oraz Tygrys, który bryka po warzywach, lekkomyślnie robiąc duże szkody w jego ogrodzie, frustując tym samym Królika, który raz posunął się do zrobienia wokół niego fortecy oraz pułapek.

Często stosuje okrutne metody ukarania winowajcy (najczęściej Tygrysa), wtedy wydaje się być bezinteresowny i nie przejmuje się uczuciami innych. Gdy jakiś plan przyniesie skutek Królik śmieje się szyderczo.  Kiedy jest na skraju zdenerwowania, wpada w szał, zaczyna biegać w kółko i ciągać się za uszy. Często jego metody obracają się przeciwko niemu i wtedy zdaje sobie sprawę, że posunął się za daleko, wie że postąpił źle i zawsze uczy się na swoich błędach.

Advertisement