Kaede (Elfen Lied)

Uwaga! Ten artykuł zawiera treści dotyczące dorosłych tematów lub sytuacji i może być nieodpowiedni dla młodszych użytkowników. Jeśli masz 18 lat lub więcej albo mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz swobodnie przeglądać tę stronę.

Kaede
Imię	Kaede
Pseudonim	Lucy (imię jej osobowości) Nyu (niewinna postać po tym, jak straci pamięć)
Profesja	Królowa Dicloniosów
Hobby	(Zła osobowość): Zmienienie świata na miejsce dla jej gatunku. (Normalne ja): Próba zdobycia zaufania ludzi, których kocha. (Niewinne ja): Obmacywanie piersi innych kobiet, bawienie się starym, zepsutym zegarem i sprzątanie.
Cele	Eksterminacja ludzkości. Bycie kochaną i akceptowaną (powiodło się).
Rodzina	Bezimienni rodzice Bezimienny męski Diclonius (przybrany brat)
Wrogowie	Nana (dawniej) Tomoo Yuka (dawniej) Ojciec Kouty (dawniej) Kanae (dawniej) Siły Specjalne
Poza sceną
Wystąpienia	Elfen Lied
Rodzaj bohatera	Tragiczna dysocjacyjna bohaterka

Kaede, znana też jako Lucy i Nyu, jest główną bohaterką mangi i anime Elfen Lied.

Osobowość

Kaede ma zaburzenie tożsamości dysocjacyjnej, mając co najmniej trzy osobowości. Zaburzenie to zaczęło się w jej dzieciństwie. Kaede, Lucy i Nyu to jej trzy główne osobowości.

Kaede i Lucy 

Jej pierwotna osobowość (Kaede) była przygnębionym, nieufnym, wycofanym i sfrustrowanym dzieckiem. Była dyskryminowana przez innych z powodu swoich rogów. Myśląc, że została porzucona przez rodziców, była także ignorowana przez personel sierocińca oraz zastraszana i traktowana z pogardą przez inne dzieci, wszystko z powodu jej rogów. Nie rozumiała, dlaczego doszło do takiej dyskryminacji, dlatego cierpiała również z powodu nienawiści do samej siebie, czego winą również były jej rogi. W pewnym stopniu zrozumiała, że ​​inne dzieci były nieszczęśliwe i musiały sprawić, że inne też będą nieszczęśliwe, szczególnie w przypadku tych, które są już bardziej nieszczęśliwe niż one. Kiedy zaprzyjaźnia się z osobami takimi jak Kouta i Aiko Takada, okazuje się słodka, miła i nieśmiała.

Po zobaczeniu morderstwa swojego psa z rąk prześladowców w sierocińcu, Lucy zaczęła rozwijać głęboką nienawiść do ludzi, zabijając całe rodziny tylko po to, by korzystać z domu, bez żalu i winy. Wkrótce potem Lucy i Kaede zaczęły słyszeć głos w ich głowach, będący podobno głosem DNA jej ciała. Głos jej instynktów Dicloniusa miał swój mentalny obraz, gdzie jedyna różnica była taka, że miała zimny i sadystyczny wyraz twarzy. Głos powiedział jej, że nie może współistnieć w świecie z ludźmi, a następnie powiedział: „Dołącz do mnie. Wtedy stanie się to miejsce do życia dla ciebie”. Od tego momentu Lucy zaczęła słuchać swoich instynktów, zabijając niektórych ludzi poprzez wywoływanie ataków serca i rozprzestrzeniając swoje geny na mężczyznach, którzy mieli potem dzieci Dicloniusy, które z kolei zabijałyby i zarażały więcej ludzi.

Nyu 

Podczas jej ucieczki ze specjalnego instytutu, snajper wystrzelił kulę z karabinu kalibru .50 w stronę hełmu Lucy, która była częściowo spowolniona przez hełm i jej wektory, powodując, że spadła z klifu do morza. Okrutna osobowość Lucy została uśpiona i następnego ranka Kaede obudziła się na plaży w Kamakurze bez żadnych wspomnień, z dziecięcą i infantylną osobowością. Jedynym dźwiękiem, jaki znała, był "Nyu". Kouta i Yuka postanowili ją w ten sposób nazwać.

Mimo ignorancji, Nyu miała podstawowe poczucie dobra i zła, podobnie jak małe dziecko. Była miłą, słodką, niewinną i naiwną dziewczyną o intensywnej seksualnej ciekawości, która często utrudniała życie współlokatorom. W miarę upływu czasu w Domu pod Klonem, Nyu powoli zaczęła uczyć się podstawowych zasad moralnych i norm społecznych. Kiedy straciła rogi w walce z Mariko, osobowość Nyu zaczęła dominować i pozostała tak przez nieco ponad pół roku. W tym czasie Nyu bardzo dojrzała, ucząc się, jak mówić poprawnie i pełnymi zdaniami, jak gotować, czyścić i co ważniejsze powstrzymywać swoją seksualną ciekawość, przynajmniej częściowo.

Odmiana tej osobowości pojawiła się, gdy dom Kaede został zaatakowany, ponieważ Nyu w końcu mogła używać wektorów takich jak Lucy, była brutalna wobec napastników, ale nadal głęboko troszczyła się o swoich towarzyszy domowych, zwłaszcza Koutę. Można powiedzieć, że osobowość, z którą zakończyła serię, była zmienną, częściową fuzją Lucy i Nyu, gdy pojawiły się elementy ich obu. Na przykład w obliczu szefa Kakuzawy po raz ostatni jej nagość stała się dla niej problemem, obejmującym wszystko, co mogła z jego punktu widzenia. Jest to wyraźnie sprzeczne z niefrasobliwą postawą czystej Lucy w takich sprawach, prawdopodobnie wynikającą z pogardy dla ludzi jako stworzeń niższego stadium, a także z dziecięcym wolnym duchem, który Nyu przeważnie okazywała. Po jej śmierci każda z tych dwóch osobowości wydawała się mieć własnego ducha, który kochał Koutę i jej przyjaciół.

Ciekawostki

• Lucy i jej przyrodni brat są jedynymi pierwotnymi Dicloniusami w serii; Wszystkie pozostałe, które się pojawiają lub się o nich wspomina, są drugorzędne lub wręcz trzeciorzędne. Lucy i jej brat mogą mieć/spłodzić dzieci; wszystkie pozostałe Dicloniusy są bezpłodne.
• Lucy wydaje się być nazwana na cześć skamieniałego człowieka o imieniu Lucy; australopiteka, którego DNA znajduje się u większości żyjących obecnie ludzi i uważana jest w tym momencie za najstarszą.
• Mimo, że pierwsze życia, jakie odebrała Lucy, czyli Tomoo i jego towarzyszom, należały do dzieci (co jest często uważane za jedną z najbardziej złych rzeczy, jakie może zrobić złoczyńca), widzowie tak bardzo gardzili ofiarami, że działania Lucy nie tylko nie zostały uznane za kontrowersyjne, a wręcz zostały pochwalone i całkowicie zrozumienie.
• Lucy ma pewne wspólne cechy zarówno z Magneto, jak i z Alexem Mercerem:
  • Cała trójka jest mizantropami i mają nadprzyrodzone moce.
  • Zarówno Lucy, jak i Alex mają moce związane z wirusem.
  • Zarówno Lucy, jak i Magneto mają moce telepatyczne.

Galeria

Linki zewnętrzne

• Lucy (Elfen Lied) na Złoczyńcy wiki.