Uwaga! Ten bohater jest Niekonsekwentnie Godny Podziwu. Oznacza to, że ten bohater jest pozytywną postacią, która dokonała szlachetnych czynów i spełnia Heroiczne Standardy historii, w której się znajduje, jednak jej postępowanie jest zbyt niekonsekwentne, aby kwalifikować się jako Czyste Dobro lub Prawie Czyste Dobro. Taka postać musi dokonać się co najmniej jednej naprawdę poważnej i wyróżniającej ją bohaterskiej rzeczy w danej historii, ale jednocześnie musi mieć co najmniej kilka mniej moralnych cech, aby się zaliczać do tego miana.
|
 |
Uwaga! Ten artykuł zawiera treści dotyczące dorosłych tematów lub sytuacji i może być nieodpowiedni dla młodszych użytkowników. Jeśli masz 18 lat lub więcej albo mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz swobodnie przeglądać tę stronę.
|
—Król Novik do Doom Slayera w intrze Doom (2016).
Doom Slayer, dawniej znany jako Doomguy, jest tytułowym głównym bohaterem gier z serii Doom.
Jest tajemniczą i dość niejednoznaczną postacią, o której niewiele wiadomo. Jest kosmicznym marine, który czuje całkowitą nienawiść do demonów. Jest okrzyknięty zbawicielem rodzaju ludzkiego i zaprzysiężony jako zmora samego piekła. Jest głównym bohaterem większości odsłon serii, jednak w takim Doomie 3 pozornie zastępuje go inna postać. Jest też prawdopodobnie w pewnym sensie potomkiem B.J. Blazkowicza, bohatera II wojny światowej i komandora Keena. Mimo to w Doom Eternal: The Ancient Gods wspomniano, że Doomguy został prawdopodobnie wymyślony przez Davotha, lepiej znanego jako Czarny Pan.
W filmie z 2005 roku nazywał się Reaper i w jego rolę wcielił się Karl Urban, który także wcielił się w Skurge'a, Sędzię Dredda i Billy Rzeźnika.
Biografia[]
Przed grami[]
Niewiele wiadomo o historii Doomguya przed wydarzeniami z serii. Wiadomo, że jest on synem Komandora Keena, wnuka Williama „B.J.” Blazkowicza, co skutecznie sprawiłoby, że Doomguy jest „Williamem ”B.J.” Blazkowiczem III ”. Wiemy również, że był właścicielem królika o imieniu Daisy. Doomguy to żołnierz piechoty morskiej, który został wysłany na Marsa jako kara za uderzenie swojego przełożonego, który nakazał Doomguyowi strzelać do niewinnych cywilów. To pokazuje, że posunie się aż do popełnienia niesubordynacji w celu ochrony niewinnych ludzi.
DOOM (1993)/Ultimate DOOM[]
Podczas pobytu na Marsie doszło do katastrofalnej awarii, gdy naukowcy próbowali opanować podróże międzywymiarowe, aby mogli otwierać portale między Fobos i Deimos. Awaria sprawiła, że Deimos zniknął, a portal do Piekła otworzył się, powodując piekielną inwazję. Ponieważ jednostka Doomguy'a była jedyną jednostką gotową do walki na Marsie, wysłano ich na Fobosa w celu kontroli obrażeń. Doomguy został sam, by strzec zewnętrznej strony tylko pistoletem, podczas gdy jego kumple poszli skonfrontować sytuację. Wszyscy jego towarzysze skończyli albo martwi, albo przekształcili się w Zombiemenów. Doomguy poszedł zmierzyć się z demonami, chwytając po drodze więcej broni, takiej jak strzelba i karabin plazmowy, a także jedną z najbardziej charakterystycznych broni w swoim arsenale: BFG 9000. Po zabiciu Baronów Piekieł na Fobosie teleportuje się na księżyc i dociera do zagubionego Deimosa. Później zabił Cyberdemona za pomocą wyrzutni rakiet. Tam dowiedział się, że Deimos unosi się teraz nad samym piekłem. Udał się do koszmarnego krajobrazu i zabił jak najwięcej demonów, w tym przywódcę inwazji, Spider Masteminda. Po zabiciu Doomguy wszedł na portal i wrócił na Ziemię.
Kiedy jednak wrócił, wszystko było w chaosie. Demony wykorzystały ten sam portal i wykorzystały go do inwazji na Ziemię. zabija miliardy ludzi, a także zwierzaka Doomguya, Daisy. W tym miejscu rozpoczyna się Thy Flesh Consumed, czwarty rozdział zawarty w The Ultimate DOOM (która była w zasadzie zaktualizowaną wersją oryginalnej DOOM). Służąc jako prolog DOOM 2, Thy Flesh Consumed opowiada o Doomguyu, który walczy, by powstrzymać demony przed zabiciem pozostałych ludzi, i po raz kolejny zabija Spider Masterminda. Tutaj dowiedział się, że demony nie tylko korzystały z tego samego portalu, z którego korzystał, ale zabiły jego królika, Daisy. Przepełniony gniewem, żalem i żądzą zemsty, Doomguy wyszedł, aby nieść ból demonom.
Doom II: Hell on Earth[]
DOOM 2: Hell on Earth rozpoczyna się w miejscu, w którym zakończyła się oryginalna gra. Odkąd opuścili piekło, demony spowodowały zniszczenie, chaos na Ziemi, zabijając miliardy niewinnych cywili. Jedynym sposobem, aby ocaleni ewakuowali Ziemię, jest udanie się na ostatni port kosmiczny, ale był on zajęty przez demony. Na szczęście Doomguy udał się tam i oczyścił gwiezdny port, wykańczając demony, takie jak Pain Elementals i Revenants, pozwalając ludziom ewakuować planetę. Po wyjściu ludzie pomogli Doomguyowi, wskazując źródło inwazji: jego rodzinne miasto. Udał się do miejsca, w którym dorastał w człowieka, którym się stał, zabijając tam wszystkich demonicznych najeźdźców. Później wrócił do piekła, zabijając Icon of Sin, zatrzymując w ten sposób demoniczną inwazję, pozwalając pozostałym ludziom powrócić, gdy tylko będą gotowi do odbudowy.
Doom 64[]
Ludzkość powróciła na Ziemię i zaczęła się odbudowywać, ale Doomguy nie zaznał spokoju. Po trzykrotnej podróży przez Piekło i z powrotem, cierpiał na koszmary i traumę psychiczną, której psychologowie UAC nie byli w stanie w pełni wyleczyć. Po kilku latach Doomguy został ponownie wciągnięty do akcji podczas swojego przedłużonego urlopu. Jeden z opuszczonych ośrodków badawczych UAC, który uznano za oczyszczony z demonicznej obecności za pomocą silnego promieniowania, wysłał wczesny sygnał ostrzegawczy o kolejnej narastającej inwazji demonów. Doomguy założył zbroję, gotowy do polowania na nowe źródło demonów.
Po kolejnej długiej i ciężkiej walce z nowo wzmocnionymi demonami, Doomguy zwyciężył nad „Matką Demonów” i jej wskrzeszoną armią. Doomguy przysiągł, że pozostanie w Piekle na całą wieczność, gotowy do walki i dopilnowania, aby demony nigdy więcej nie doszły do władzy i nie zagroziły ludzkości.
Doom (2016)[]
Doom Eternal[]
Osobowość[]
Niewiele wiadomo o uczuciach Doomguya, ponieważ jest on przedstawiony jako postać antyspołeczna i kieruje się zasadą „najpierw strzelaj, potem mów”. Wiadomo jednak, że kochał swoją króliczkę Daisy i swoją rodzinę, a gdy demony ich zabiły, był wściekły i zdruzgotany, co podsyciło jego i tak już głęboką nienawiść do demonów. Wiadomo również, że Doomguy jest gotów chronić niewinnych ludzi, o czym świadczy fakt, że uderzył swojego przełożonego za wydanie mu rozkazu strzelania do niewinnych cywilów, oraz że poświęcił życie ochronie mieszkańców Ziemi i Argenty D'Nur. Brak wyraźnej osobowości i tożsamości jest celowym wyborem twórców gry, dzięki czemu gracz sam uzupełnia braki.
W Doom (2016) pewne działania, takie jak troska o ludzkość, wydają się być wyraźniej ukazane. Kiedy Samuel Hayden kontaktuje się z Doomguyem, lub Doom Slayerem, jak jest nazywany w tej grze, Hayden próbuje usprawiedliwić działania UAC jako „polepszenie ludzkości”, na co Slayer reaguje negatywnie, demontując urządzenie komunikacyjne, gdy Hayden do niego mówi. Okazuje też nieco współczującą stronę, tworząc kopię sztucznej inteligencji, VEGI, zamiast ją całkowicie zniszczyć.
Oprócz tego, Doom Slayer wściekle demontuje wyposażenie UAC, wykonując określone zadania, nawet gdy Samuel Hayden mu tego zabrania, wykazując się bardzo temperamentną i agresywną osobowością. W Doom Eternal cechy osobowości Doom Slayera są ukazane wyraźniej niż w jakiejkolwiek innej grze z serii, ale wciąż kryje się w nich nuta tajemnicy. Choć nigdy nie skrzywdził żadnego ludzkiego sojusznika, był wobec nich całkowicie obojętny, nawet gdy wziął czyjąś broń i użył czyjejś karty dostępu, która była przypięta do czyjejś szyi, wyciągnął ją i omal nie udusił drugiej osoby. Mimo to okazywał braterstwo Nocnym Strażnikom, mimo że nie byli ludźmi, i nie żywił urazy do Komandora Valena, który dał się nabrać na zdradę Argenty D'Nur. Co więcej, Doomguy okazywał szacunek duchowi króla Novika, klękając przed bezcielesnym monarchą, gdy ten go wezwał, ale wciąż przedkładał swoją misję nad rozkazy Novika.
Po raz pierwszy w serii, w retrospekcji w Doom Eternal, Doom Slayer przemawia, będąc w stanie permanentnej, agresywnej furii. W retrospekcji Slayer mówi: „...bebechy, wielkie bebechy! Zabij ich... muszę zabić ich wszystkich!”, co tłumaczy jego ciągłą potrzebę zabijania demonów. W kodeksie znajdują się wpisy stwierdzające, że Doom Slayer, gdy służył jako Nocny Strażnik, zwykł mówić, ale później przestał, co dowodzi, że Doom Slayer był prawdopodobnie bardziej towarzyski i/lub mniej obojętny wobec innych.
Pokazano również, że potrafi być paranoiczny i niezrównoważony, co jest najbardziej widoczne w jego nadmiernej brutalności. Widać to głównie w jego pierwszym pojawieniu się w Quake'u oraz w komiksie. W powieściach o Doomie ukazano jego sarkastyczną, ciętą stronę. Ponieważ powieści opowiadają o młodszym Doomguyu, może to wyjaśniać, dlaczego nigdy więcej nie widzimy tej jego strony.
Doomguy jest generalnie przedstawiany jako silnie ztraumatyzowany przez wydarzenia, których był świadkiem podczas przejęcia Fobosa, inwazji demonów i utraty wielu bliskich osób. Ta trauma zmaterializowała się w postaci „piekielnego zespołu stresu pourazowego” (PTSD), a nawet najlepsi naukowcy UAC nie byli w stanie mu pomóc. To powodowało u niego ciągłe koszmary, halucynacje i wiele innych objawów ciężkiego zespołu stresu pourazowego. Ta trauma mogła być również powodem, dla którego Doomguy prawie w ogóle się nie odzywał przez całą serię.
Ciekawostki[]
- W Doom (2016) oryginalna twarz Doomguya pojawia się w jednej z animacji śmierci Slayera w klasycznych mapach.
- To, wraz z innymi rzeczami, doprowadziło fanów do teorii, że Doom Slayer i oryginalny Doomguy to ta sama osoba.
- Ta teoria sprawdziła się w Doom Eternal.
- W Doom (2016) i kolejnych grach spekuluje się, że Doom Slayer przeżył wiele alternatywnych rzeczywistości, różniących się wyglądem i historią. Światy te mogą również reprezentować inne gry z serii Doom, w których się pojawia, a które mogą, lecz nie muszą, pasować do obecnej osi czasu w serii.
- Po opóźnieniu premiery Doom Eternal i jej późniejszej premierze tego samego dnia co Animal Crossing: New Horizons, fani obu gier zaczęli łączyć Doom Slayera i Isabelle w parę przyjaciół. Zarówno Bethesda, jak i Aya Kyogoku, reżyser New Horizons, pozytywnie zareagowali na to połączenie.