Bohaterowie Wiki
Advertisement
Uwaga!
Ten bohater jest Niekonsekwentnie Godny Podziwu. Oznacza to, że ten bohater jest pozytywną postacią, która dokonała szlachetnych czynów i spełnia Heroiczne Standardy historii, w której się znajduje, jednak jej postępowanie jest zbyt niekonsekwentne, aby kwalifikować się jako Czyste Dobro lub Prawie Czyste Dobro. Taka postać musi dokonać się co najmniej jednej naprawdę poważnej i wyróżniającej ją bohaterskiej rzeczy w danej historii, ale jednocześnie musi mieć co najmniej kilka mniej moralnych cech, aby się zaliczać do tego miana.
97527 warning 512x512
Uwaga!
Ten artykuł zawiera treści dotyczące dorosłych tematów lub sytuacji i może być nieodpowiedni dla młodszych użytkowników. Jeśli masz 18 lat lub więcej albo mocniejsza treść nie robi na tobie wrażenia, możesz swobodnie przeglądać tę stronę.

Nic, co zastrzelę, nigdy nie powraca!

—Alucard po zastrzeleniu bandy wampirów

Aby stać się potworem takim jak ja, musisz przyznać, że byłeś zbyt słaby, by pozostać człowiekiem.

—Alucard


Alucard (アーカード Ākādo) jest głównym bohaterem mangi i anime Hellsing. Jest główną bronią organizacji Hellsing i potężnym transcendentnym wampirem. Jest kombinacją hrabiego Draculi i Włada Palownika. Jest lojalnym sługą swojej mistrzyni Integry Hellsing, długoletnim przyjacielem Waltera C. Dorneza, a także pełni rolę mentora i (w pewnym sensie) ojca dla swojej nowo powstałej podwładnej Seras Victorii. Jest łowcą wampirów ze względu na to, że jest sługą rodziny Hellsing i został zmodyfikowany, aby przeciwstawić się swojemu gatunkowi. Chociaż uważany jest za antybohatera, Alucard jest bezlitosnym i okrutnym wampirem, który nie ma skrupułów, by zachowywać się jak potwór i odbierać życie niewinnym (co nawet sam nonszalancko stwierdził).

Głosu podkładał mu Jôji Nakata w japońskiej wersji anime, natomiast w angielskim dubbingu głosu użyczał mu Crispin Freeman.

Charakterystyka[]

Wygląd[]

Tak jak większość wampirów, Alucard wygląda młodo ze względu na jego nieśmiertelność. Jego oczy są krwisto czerwone. Długość jego włosów zmienia się w zależności od uwalnianych przez niego form, czasem są krótkie, a czasem sięgają do kolan. Zazwyczaj jest ubrany w klasycznym wiktoriańskim stylu. Ma garnitur koloru węgla drzewnego, skórzane buty, ekstrawagancki, czerwony krawat i długi, czerwony płaszcz. Często nosi też czerwony kapelusz oraz okrągłe, pomarańczowe okulary. Nosi również białe rękawiczki, na których są znaki pentagramów.

Okazuje się, że jego ubranie jest częścią jego fizycznej postaci, ponieważ kiedy się regeneruje, to jego ubrania także się naprawiają. Można to zaobserwować na przykład, gdy ghoule strzelają w Alucarda masą pocisków i pozostawiają wiele dziur na jego ciele, a on regeneruje się, przywracając do poprzedniego stanu również swoje ubrania.

Jego ubranie jest bardzo podobne do ubrania Abrahama Van Hellsinga, co widać w retrospekcji/koszmarze Alucarda.

Osobowość[]

Ponieważ jest nieśmiertelny i niepokonany, Alucard jest bardzo egoistyczną postacią. Swobodnie drwi i poniża swoich przeciwników, często pozwalając im zadawać pozornie śmiertelne rany przed uzdrowieniem się i zmasakrowaniem wroga. Jedną z jego ulubionych metod jest dosłownie rozpadanie się na kawałki, zanim po prostu odpłynie. Można dokładnie powiedzieć, że zamiast zabijać przeciwników, Alucard ich łamie. Przykład tego można zobaczyć w 2 tomie mangi, gdy Alucard walczy z Lukiem Valentinem. Kiedy Luke zyskuje przewagę nad Alucardem, zwycięstwo wydaje się w być w zasięgu jego ręki. Sytuacja się jednak zmienia, gdy Alucard przekształca część siebie w piekielnego psa. Alucard następnie ostrzeliwuje mu nogi, każąc mu je zregenerować, podnieść broń i walczyć. Kiedy Luke tego nie robi, Alucard pożera go, ogłaszając go niczym więcej niż tylko "psim żarciem".

Jednak nawet jako niezwyciężony wampir, Alucard może być zaskoczony, zwykle z powodu swojej arogancji. Podczas pierwszego spotkania z Alexandrem Andersonem założył, że łatwo go zabił za pomocą jednej kuli, ale był zaskoczony, gdy się zregenerował. Alucard wyraził również głębokie rozczarowanie, że Luke nie okazał się bardziej godnym przeciwnikiem. W anime wydawało się, że martwi go znalezienie godnego przeciwnika; jednak w mandze okazuje się, że chce znaleźć przeciwnika, przede wszystkim ludzkiego, któremu może pozwolić go pokonać.

Jednak pod swoją zarozumiałą, szaloną i arogancką postawą Alucard wydaje się ukrywać głęboki smutek i zazdrość o ludzi, ponieważ są pobłogosławieni darem śmierci z powodu tego, że zaatakowali go lub sprowokowali. Natomiast on sam nie jest w stanie umrzeć i musi chodzić po Ziemi po wieki. W trakcie swojego istnienia Alucard zdał sobie sprawę, że życie potrzebuje śmierci, aby uczynić ją cenną. Alucard postanowił zostać potworem, aby uzyskać moc i uniknąć śmierci, i żałuje tego. Wszystkie te uczucia są pokazane w różnych punktach serii, na przykład kiedy Alucard mówi Królowej, że jest „tą samą pyskatą źrebicą co sprzed 50 lat” i że „jest teraz naprawdę piękna”. Staje się też wściekły, gdy Anderson wbija w swoje serce Gwóźdź Heleny w 8 tomie (ponieważ Anderson popełnia ten sam błąd, który popełnił Alucard), a później mówi, że stare ciało Waltera było „bilion razy piękniejsze” niż jego nowe, wampiryczne ciało w 74 rozdziale. Jego pragnienie godnego przeciwnika może być również związane z jego żalem; można to interpretować jako pragnienie ostatecznej śmierci w bitwie.

Abraham Van Hellsing wyjaśnia to najlepiej w 72 rozdziale: „Wydaje się, że wszyscy oni dążą do prowadzenia wojny i niekończących się desperackich, pokrwawionych zmagań. Rzeczy, które są bliskie głośnego płaczu. Nie sądzę, by pragnęły tych rzeczy w ogóle. Wręcz przeciwnie: wszystko to jest sposobem na krzyczenie i błaganie o śmierć. ”

Z Alucardem wiąże się także wielkie przywiązanie do ludzi, którzy są z siebie dumni, często wyrażając pragnienie bycia zabitym przez człowieka/śmiertelnika, co byłoby ostateczną ironią i prawdą. Prawdą dotyczącą tego, że nieśmiertelnego wampira może zabić jedynie śmiertelny człowiek, oraz tego, w jaki sposób wszystkie potwory mają zostać zabite przez ludzi. To wyjaśniałoby, dlaczego Alucard często wyraża taką radość, walcząc z Andersonem, który aż do tomu 8 był człowiekiem. Często szanuje niektórych ludzi za ich odwagę, wybranie pozostania śmiertelnym i zaakceptowania śmierci, a nie wybrania drogi tchórzostwa i zostania wampirem.

Alucard wyraził ogromne oburzenie wampirami, na które poluje przez ostatnie 100 lat, zwłaszcza gdy zabijają bez celu. W 3 rozdziale mangi (Murder Club) wymienia bezsensowne zabijanie dwóch wampirów w swoim katalogu, jak żałosne są. W oryginalnej wersji anime Gonzo (Club M) Alucard uwidacznia swoje niezadowolenie, domagając się motywacji związanej z ich szaleństwem.

Mimo to nie jest całkowicie przeciwny nieśmiertelności. Uważa raczej, że jest to dar, na który trzeba zasłużyć i który jest ograniczony tylko do niektórych osobowości lub być może postaci o wystarczającej woli, których może mu brakować. Jako taki uważa samobójstwo za najniższą ludzką wolę i głupi sposób ucieczki, będąc wyjątkowo obrażonym, gdy oficer GATE popełnia samobójstwo, aby uniknąć brutalnego zabicia przez Alucarda. Z radością dał Seras nieśmiertelność, pomimo jego autorefleksji ze względu na jej niezłomną wolę, odwagę i niezachwianą determinację, nawet w starciu z upiorami i kapłanem wampirów. Przez pewien czas patrzył również na Waltera pod tym samym względem, nawet pośrednio oferując mu nieśmiertelność. Można powiedzieć, że wierzy, że Walter „wziął” nieśmiertelność, a nie „zasłużył” na nią.

Kolejnym ważnym aspektem osobowości Alucarda jest jego relacja z Bogiem. Jako człowiek był krzyżowcem, rycerzem, który walczył przeciwko muzułmańskim Turkom o szerzenie chrześcijaństwa. Jako wojownik uważał, że same słowa nie wystarczą; że należy dokonać czynów, aby zwrócić na siebie uwagę Boga i jest to przekonanie podzielane przez jego rywala, Alexandra Andersona. Zgodnie z tą wiarą nigdy nie prosił Boga o łaski, ale zrobił wiele niewyobrażalnych i strasznych rzeczy. Zasłynął z karania złoczyńców we własnych krajach i za granicą, prowadzenia wojny z muzułmanami w nadziei na zburzenie „Nowego Jeruzalem” oraz poświęcenia swoich żołnierzy i ludzi dla osiągnięcia własnych celów. Kiedy przegrał wojnę i został schwytany przez Turków, zdał sobie sprawę, że poniósł porażkę. Czując się porzucony przez Boga, w końcu go opuścił. W chwili całkowitej rozpaczy wypił krew swojej spalonej i oblężonej ojczyzny i został wampirem.

Możliwe, że plan Drakuli w Anglii, który rozpoczął się od inwazji i prawdopodobnie zakończyłby się podbojami, był sposobem zemsty na Bogu, którego obwiniał za własne błędy (jest to podobne do przedstawienia hrabiego Draculi w filmie Francisa Forda Coppoli, Bram Stoker's Dracula, które Hirano wymienił jako jedno ze swoich największych źródeł inspiracji).

Linki zewnętrzne[]

Advertisement